Διάσχιση Τισαίου όρους

Η κατεύθυνση της διάσχισης είναι προτιμότερο να γίνει από τα ανατολικά προς τα δυτικά. Έτσι, η πορεία ξεκινά από χωματόδρομο, από το κέντρο του παράκτιου συνοικισμού Άγιος Ανδρέας, που αποτελεί συνέχει της επίσης παράκτιας Μαύρης Πέτρας. Ο χωματόδρομος διατρέχει ελαιώνες, περνά από το οροπέδιο Ξεροκαμπος και μετά από 6.6 χλμ φτάνει σε ανοιχτή ράχη, όπου διακρίνουμε στα αριστερά πλατύ μονοπάτι.

Το μονοπάτι (στην πραγματικότητα, διαβρωμένο δρομάκι) ανηφορίζει απότομα στην πλαγιά και τελειώνει μετά από 660 μ. σε μικρό πλάτωμα. Ήδη μέχρι εδώ, μας συνοδεύουν αραιά προρτοκαλί σημάδια σε δέντρα. Από εδώ μπαίνουμε σε βραχώδες πεδίο, όπου τα πορτοκαλί σημάδια υποδεικνύουν τον πιο βατό άξονα. Σε συνδυασμό με ένα μόλις διακρινόμενο κατά τόπους ίχνος του μονοπατιού, τα σημάδια μας οδηγούν σε ωραίο λιβάδι με μεγάλους πεσμένους κορμούς. Ωραία θέα προς τις ανατολικές παραλίες.

Από το λιβάδι, το μονοπάτι, σαφέστερο και καλά σημαδεμένο με κόκκινα σημάδια, μπαίνει σε μια ζώνη ψηλών πλατύφυλλων θάμνων. Η γενική κατεύθυνση της πορείας είναι προς την κορυφή Φλόκα (547 μ.) και το μονοπάτι οδηγεί άμεσα προς εκεί, με πολύ μικρούς ελιγμούς. Φτάνουμε εύκολα στην κορυφή (τριγωνομετρικό, πεσμένος ανεμολογικός ιστός και μικρή περίφραξη). Εντυπωσιακή θέα προς κάθε πλευρά.

Από τη Φλόκα, η συνέχεια της πορείας πάνω στην κόψη της κορυφογραμμής είναι πιο απαιτητική: δεν υπάρχει σήμανση, ούτε ίχνος μονοπατιού και το πεδίο είναι βραχώδες, αν και όχι δύσκολο ή εκτεθειμένο. Κατεβαίνουμε σε διάσελο ανάμεσα στη Φλόκα και τον Εύζωνα και ανηφορίζουμε προς τον Εύζωνα, περνώντας από μια ενδιάμεση κορυφούλα. Η τελική ανάβαση προς τον Εύζωνα γίνεται σε μια πολύ επικλινή βραχώδη πλαγιά, όπου εκμεταλλευόμαστε τα σπασίματα των λεπιών του ασβεστόλιθου, που χάρη στην θραύση του αντίκλινου έχουν αφήσει σειρές “πατημάτων”.

Η στέψη της κορυφής Εύζωνας (τριγωνομετρικό) είναι πλατύτερη της Φλόκας. Η θέα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή: βλέπουμε όλα τα βουνά της Στερεάς Ελλάδας και της Εύβοιας, το Πήλιο και τον Όλυμπο.

Το πρώτο μέρος της κατάβασης είναι εξίσου περιπετειώδες με την ανάβαση, αν και σε πιο βατό πεδίο. Κάνουμε ελιγμούς στη δεξιά πλευρά της κόψης, αναζητώντας το πιο βατό διάδρομο. Περνάμε από μικρή φυσική στέγη και φτάνουμε στο οριζόντιο μέρος της ράχης, στοχεύοντας ένα διπλό “κούκο” με πορτοκαλί σημάδια. Πάνω στη ράχη, που είναι εξαιρετικά πετρώδης, ακολουθούμε κυρίως τα πορτοκαλί σημάδια, που δυστυχώς είναι κάπως αραιά. Σταδιακά, ο ντορός της πορείας αρχίζει να διακρίνεται στο έδαφος και μας φέρνει σε μεγάλο λιβάδι, τη Λάκκα Καρατάσου.

Πριν κατέβουμε στο λιβάδι, δεξιά μας, διακρίνουμε σημάδια που οδηγούν σε βραχώδες πεδίο, κοντά στην ακμή της ράχης. Περπατάμε σε δύσβατο πεδίο, σε μια γραμμή πορείας κλιστή από την πυκνή βλάστηση, παρακάμπτοντας την ανατολική άκρη βραχώδους μύτης και φτάνοντας στο ψηλότερο σημείο της επόμενης κορυφής (360 μ.). Συνεχίζουμε ανηφορικά σε δύσβατο πεδίο μέχρι δεύτερη κορυφούλα (424 μ.) και συνεχίζουμε σε κτηφορικό αλλά ασαφές και δυσχερές λόγω της πυκνής βλάστησης μονοπάτι προς τα δυτικά. Τέμνουμε την αρχαία οχύρωση και φτάνουμε στο διάσελο Διακόπι.

Από εδώ, χαλασμένο δρομάκι μήκους 780 μ. μας φέρνει σε χωματόδρομο, που καταλήγει στο νεκροταφείο του χωριού Τρίκερι. Με τσιμεντόδρομο καταλήγουμε στην πλατεία του Τρικερίου.

Περισσότερα